به گزارش انرژیهاب، باتری قابل شارژ هاروارد مثداری سبزتر شد. با جایگذاری مواد سمی و خورنده با مواد استفاده شونده در مواد غذایی به یک تکنولوژی برای ذخیره انرژی تجدیدپذیر رسیدهاند که بسیار ایمن برای استفاده در خانه یا محل کار است.
محققین میگویند که این سیستم قابلیت پیشی گرفتن در زمینه قیمت و طول زمان کارکرد در توان حداکثری از باتریهای لیتیومی مانند سیستم جدید دیوار شرکت تسلا را دارد.
یکی از بزرگترین مشکلات الکتریسیته از انرژیهای بادی و خورشیدی این است که غیر قابل پیشبینی و متداوم نیست. اما مردم بیشتر قابل پیشبینی بودن روشن کردن لامپ یا سیستم تهویه را دوست دارند. چیزی که اکنون کمبودش احساس میشود یک روش قابل اعتماد و بهینه از نظر مالی برای ذخیره انرژی به عنوان مثال الکتریسیته تولید شونده پنلهای خورشیدی و استفاده برای شب یا روزهای ابری است.
بسیاری از شرکتها بر روی باتریهایی ارزان و قابل شارژ برای این نیاز هستند. این باتریها که به تازگی در جورنال scienceبه چاپ رسیده شده است باتری مایع نامیده میشود. این نوع باتریها دارای دو قسمت اصلی هستند: سختافزاری که انرژي شیمیایی را به الکتریسیته تبدیل میکند و دوم مخزنی که مایع ذخیره کننده انرژي را در آن نگهداری میکند. برای افزایش ظرفیت ذخیره انرژی این باتری تنها کاری که نیاز است انجام داد، بزرگ کردم مخزن ذخیره مایع انرژی است. این پتانسیلی است که میتواند به کاهش قیمت در برابر باتریهای لیتیومی که برای افزایش توان نیاز به بزرگ کردن کل سیستم دارند تبدیل شود.
تاکنون این تانکرها توسط محلولهای اسیدی از یونهای فلزی مانند وانادیوم پر میشدند. محلولهای شیمیایی نه ارزان است و هم خطر برای استفاده روزمره دارد. سال پیش در دانشگاه هاروارد مایکل عزیز و روی گوردون و همکارانشان نوع متفاوتی از باتری مایع را معرفی کردند که این خانواده از باتریها از مولکولهای کربنی به نام کوئینونز استفاده میکنند. کوئینونز تقریبا ارزان هستند زیرا محققین میتوانند به راحتی آنها را از مواد شیمیایی کشاورزی ارزان قیمت تولید کنند.
درحالی که تانکر قطب منفی این باتری از مواد کوئینز بی خطر پر شده است، قطب مثبت را فلز برومین که خاصیت سمی دارد، پر کرده است. اما یکی از دانشمندان دانشگاه هاروارد با ارائه روشی برای کار کردن باتری در زمینه آلکالاینی میتوان از مواد شیمیایی غیرسمی استفاده کرد.
|