به گزارش انرژیهاب، اگر مدل آبوهوایی تهیه شده صحیح باشد، در اینصورت به صورت جدی باید مقدار دمای زمین را تا ۲ درجه سیلسیوس کاهش دهیم و در ادامه باید شرایط بسیاری را پیاده سازی کنیم تا مقدار دیاکسیدکربن آزاد شونده را کاهش دهیم. توجهات هماکنون بیشتر بر روی تکنیکهایی با بازدهی بالاتر- مانند چراغهای دیودی- یا ابداع روشهای جدید تیدیل انرژی مانند ماشینهای الکتریکی معطوف شده است. مراقبت، اگرچه عمل میشود اما متاسفانه روشهای محدودی برای گسترش آن است مخصوصا در مناطق سردسیر که بزرگترین مشکل آن گرمایش خانهها است. بیش از یک میلیارد نفر در دنیا احتیاج دارند تا منازل خود را گرم کنند: بیش از ۳۵۰ میلیون نفر از اهالی اروپا خارج از محدوده گرم مدیترانه هستند، ۴۰۰ میلیون آمریکایی و ۴۰۰ میلیون چینی در نواحی سردسیر کشورهایشان زندگی میکنند. در هر نقطه که نگاه کنیم تقریبا بهینهترین روش برای گرم کردن استفاده میشود.
بسیار جالب است اگر بدانید که سیستمهای بهینه گرمایشی چقدر گسترده هستند. در طول دههی ۵۰ خانوادههای اهل چک و آلمان از سوختن چوب در اجاقهای چدنی استفاده میکردند که بازدهی آنها بالاتر از ۳۵٪ است. در دههی ۶۰ این گرایش به سمت استفاده از ذغال قهوهای کشیده شد و شهر از ذغال کمکیفیت استفاده میکرد که بازدهی اجاق آنها در حدود ۴۵ تا ۵۰٪ بود. در همان دهه در آمریکا از اجاقهای نفتی استفاده میشد که بازدهی حدود ۵۵ تا ۶۰ درصد داشتند. در دهه ۷۰ کاناداییها اجاقهای گازطبیعی را ابداع کردند که بازدهی آنها به ۶۵ درصد میرسید و ۱۷ سال بعد خانهها اجاقی با بازدهی ۹۴٪ نصب شده است که امروزه میتوان با مدلی با بازدهی ۹۷ درصد تعویض شود.
تحقیقات در بین میلیونها خانوار در نیمکره شمالی زمین نشان میدهد که با توجه به قیمت ارزان گاز آمریکا به همراه هلند، دریای شمال، و گاز روسیه در اروپا- که پاکترین سوخت فسیلی هم هست – این سوخت بیشترین کاربرد را دارد. در کانادا استفاده از اجاقهای گازی با بازدهی زیر ۹۰ درصد تا سال ۲۰۰۹ به پایان رسید و هماکنون در تمام خانههای نو ساز از اجاقهایی با درصد بازدهی بالای ۹۰ درصد استفاده میکنند. این اتفاق به زودی در تمام غرب میافتد و چین نیز شروع به تغییر از زغال و سوختهای دیگر به گازطبیعی کرده است.
اما بازدهی بیشتر باید از جای دیگر تامین گردد. عایقکردن بیشتر جدارههای خارجی خانه قدم اول است. انرژیزمینگرمایی با آلودگی بسیار کم اکنون قابل اجراست اما هزینه و فضای مناسب نیاز دارد تا چاههای مورد نیاز حفر شود. گرمایش خورشیدی نیز قابل استفاده است اما در مناطق سردسیر که بیشتر مورد نیاز است کاربرد چندانی نخواهد داشت.
اما آیا میتوان این مشکل تغییر آبوهوا را حل کرد و دیگر به آن فکر نکرد. این کار شاید تنها با به صرفهترین راهحل و آن هم محدود سازی خانهها با ابعادی بزرگ قابل اجرا باشد. خانههایی مانند پانسیونها و قصرها در آمریکا باعث مصرف بالای انرژی برای گرمایش و تهویه هوا میشود و خانههایی مانند مناطق استوایی بهترین گزینه هستند.
|