رئیس سابق انجمن حمایت از برنج ایران در گفت‌وگو با ایانا:
معرفی ارقام مناسب برنج از سوی کشاورزان پیشرو بوده، نه مرکز تحقیقات برنج/ تولید برنج در فرمول صد سال گذشته جا مانده است
در حالی که تولید برنج در پاکستان سازماندهی شده است، ایران با فرمول کشت صد سال پیش در حال تولید و فرآوری برنج است و با چنین سرعتی همیشه باید از هجوم برنج‌های وارداتی ایمن نباشد.
رئیس سابق انجمن حمایت از برنج ایران امروز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: تسطیح اراضی کشاورزی به‌عنوان یکی از اولویت‌های کشاورزی در استان گیلان طی سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته و اکنون می‌توان گفت ۶۰ درصد اراضی تسطیح شده‌اند که برای کنترل مصرف آب و هدررفت آن و همچنین به‌کارگیری مکانیزاسیون مناسب، رکن اساسی به‌شمار می‌رود.
غلامعلی قربانی افزود: در زمان حاضر شالیزارها با استفاده از آب و آفتاب مناسب، ۷۰ درصد کشت بهاره خود را به سرانجام رسانده و توزیع کود نیز انجام شده است و به‌نظر می‌رسد سال پرباری در انتظار شالیزارهای برنج شمال کشور باشد.
سناریوی واردات، با زمان برداشت توأم نشود
وی خاطرنشان کرد: همان دسته از بنکداران که سناریوی افزایش قیمت برنج را در ماه‌های اخیر نوشتند و حباب قیمتی برنج را تا ۱۲ هزار و ۵۰۰ تومان در کلان‌شهرها بالا بردند، برای واردات برنج در حال ثبت سفارش هستند.
قربانی ادامه داد: هرساله واردات برنج انجام می‌شود و با وجود آنکه تنها ۱۴ هزار تن برنج کسری میزان تولید است، بیش از یک میلیون تن برنج وارد کشور می‌شود و جدا از ارز باارزشی که از کشور خارج می‌شود، همزمانی آن با فصل برداشت باعث رکود بازار داخلی می‌شود.
وی تصریح کرد: فعالان حوزه تولید در حال مکاتبه با وزارت صنعت هستند تا ثبت سفارش‌های واردات را به‌گونه‌ای تنظیم کند که حداقل همزمان با فصل برداشت نباشد.
رخوت مرکز تحقیقات برنج کی شکسته می‌شود؟
رئیس سابق انجمن حمایت از برنج ایران یادآور شد: در حالی که مرکز تحقیقات برنج با پرسنل کافی و تخصص علمی قابل توجهی در حال فعالیت است، سال‌ها است که فصل جدیدی که بتواند ضمن افزایش تناژ در سطح و مقاوم به خشکسالی و آفات قلمداد شود، معرفی نشده است.
قربانی تأکید کرد: همان برنج هاشمی و علی‌کاظمی نیز توسط کشاورزان پیشرو شناسایی شده و با قاطعیت می‌توان گفت سال‌ها است که رخوت حاکم در مرکز تحقیقات برنج سایه انداخته است.
وی اظهار داشت: ارقام نه‌چندان مناسبی مثل گوهر و شیرودی نیز که به‌نظر می‌رسد شیرودی نیز از مرکز تحقیقات خارج نشده، در سال‌های اخیر به‌صورت آزمون و خطا توسط کشاورزان مورد بررسی قرار گرفته، اما همچنان نمی‌توان از آنها به‌عنوان ارقامی تجاری که بتواند با برنج کیفی هاشمی رقابت کند، یاد کرد.
قربانی همچنین گفت: برنج هاشمی توسط کشاورزان پیشرویی که خوشه‌های بلند را شناسایی کرده و با تکثیر، از آن بذرگیری می‌کنند تولید شد و پس از آن نیز ارقامی به‌عنوان رضاجو، شیرعلی، زرددم و علی‌کاظمی متولد شدند که همگی متعلق به کشاورزان بودند.
تولید برنج در فرمول سنتی ده‌ها سال گذشته جا مانده است
رئیس سابق انجمن حمایت از برنج ایران افزود: تولید برنج در ایران به شکل کاملاً سنتی دنبال شده و با وجود آنکه از ارزش افزوده قابل توجهی برخوردار است و نقش پررنگی در سبد غذایی ایرانیان ایفا می‌کند، هیچ‌گاه به‌روز نشده و سرمایه‌گذاری در آن حداقل بوده است.
وی خاطرنشان کرد: کشوری نظیر پاکستان با داشتن آب و هوایی خشک و منابع آبی محدودتر، امروز به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان برنج به‌نام دنیا شناخته شده است؛ در حالی که برنج کیفی ایران که به لحاظ سلامت از استاندارد بالاتری برخوردار است، تنها در داخل کشور مصرف شده و هیچ‌گاه از مرزهای داخلی فراتر نمی‌رود.
قربانی ادامه داد: علت این مهم را باید در کشت سنتی برنج جست‌وجو کرد؛ بدین معنا که در پاکستان سازمان جداگانه‌ای شلتوک تولیدشده از کشاورزان را جمع‌آوری و سپس در کارخانه‌های شالیکوبی مدرنی که ضایعات حداقلی دارند، به‌صورت یکنواخت سفید کرده و عرضه می‌کند، این در حالی است که تولید و فرآوری برنج در ایران سال‌ها است که در مختصات کشاورزی سنتی و فرمول صد سال گذشته تولید می‌شود و حجم ضایعات بیش از ۳۰ درصدی نیز مؤید همین ادعا است.
وی تصریح کرد: سرمایه‌گذاری در برنج به‌ویژه در فرآوری آن بسیار محدود بوده است و سرمایه‌گذاران که در استان‌های شمالی کشور به‌ویژه گیلان حاضر می‌شوند، به‌علت جذابیت‌های زمین و تغییر کاربری به این سمت می‌روند، در حالی که اگر دولت مشوق لازم را به سرمایه‌گذاران در حوزه برنج بدهد، می‌توان انتظار داشت وضعیت تولید برنج از این کشت سنتی خارج شده و به‌عنوان یک محصول تجاری بتواند برای ایران عرض اندام کند./
F-۹۵۰۲۲۲-۰۱